Γράφει η Ντίνα Τάγια.
Στέλεχος Υπουργείου Παιδείας
Η 6η Μαρτίου έχει οριστεί ως Παγκόσμια ημέρα κατά του Σχολικού Εκφοβισμού .
Κάθε παιδί αξίζει να μεγαλώνει χωρίς φόβο και κανένα παιδί δεν πρέπει να χάνει το χαμόγελο του, για αυτό δεν αρκεί να λέμε stop bulling.
Διότι ο σχολικός εκφοβισμός δεν είναι κάτι απλό που θα περάσει εύκολα.
Είναι σοβαρή μορφή εσκεμμένης, απρόκλητης, συστηματικής άσκησης βίας και επιθετικής συμπεριφοράς.
Που εκδηλώνεται σε πολλές μορφές (λεκτική, ψυχολογική, σωματική, διαδικτυακή).
Σκοπό έχει την επιβολή, καταδυνάστευση και πρόκληση σωματικού η ψυχικού πόνου .
Φθάνει μέχρι σοβαρούς τραυματισμούς ακόμα και απώλεια ζωής ( Άλεξ Βέροια, Βαγγέλης Γιακουμάκης ) που συγκλόνισαν το Πανελλήνιο.
Δεν πρέπει να υπάρχει καμία ανοχή σε οποιαδήποτε μορφή βίας, διότι η λύση δεν είναι ο φόβος, η σιωπή, η ντροπή.
Αν είσαι θύμα βίας μίλα σε γονείς, φίλους,
δάσκαλους, διότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σε προσβάλλει, να σε ταπεινώνει, να σε απειλεί, να σε κάνει να υποφέρεις.
Η ασφάλεια και η προστασία στο σχολείο είναι βασικό δικαίωμα σου.
Αν είσαι μάρτυρας βίας, μην μένεις σιωπηλός, πρόσφερε την αλληλεγγύη, την δικαιοσύνη, την βοήθεια σου .
Βασικό ρόλο στην καταπολέμηση της βίας έχει η οικογένεια και το σχολείο που θα πρέπει να θέτει όρια στα παιδιά που παρεκτρέπονται και εκδηλώνουν φαινόμενα βίας, με τις κατάλληλες ” ποινές εκπαιδευτικού χαρακτήρα ”
Ούτως ώστε τα παιδιά να αντιλαμβάνονται όσο το δυνατόν νωρίτερα ότι :
” ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΈΡΝΟΥΝ, ΕΊΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΟΥΝ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ”.
Ότι υπάρχουν όρια στην κοινωνία και αν τα
ξεπεράσουν θα υπάρξουν οι ανάλογες συνέπειες .
Διαφορετικά μεγαλώνοντας θα συνεχίσουν να ασκούν βία στον περίγυρο τους, στην οικογένεια τους, στην κοινωνία .
