Απίθανες φωτογραφίες μας χάρισε η Περιπατητική ομάδα Υμηττού από την ανάβαση της 29ης-10-2023 προς το αρχαιότερο ιερό του Υμήττιου Διός. Το πιο ψηλό σημείο της Αττικής (υψόμετρο 1020 περίπου μέτρα) !
Κυνηγώντας τα σύννεφα…
Για περισσότερες πληροφορίες για την Ομάδα μπορείτε να δείτε ΕΔΩ
Ονομάζομαι Κωνσταντίνα (Νάντια) Γρινιεζάκη, γεννήθηκα μεγάλωσα και συνεχίζω να ζώ στην πόλη του Παπάγου μας. Από μικρή όταν αναφερόμουν στην περιοχή όπου ζω, θυμάμαι όλους να αναφωνούν και να μιλούν με θαυμασμό και ιδιαίτερο ενθουσιασμό για τον Παπάγο μας. Για μία περιοχή που έχει μείνει χαρακτηριστικά στο μυαλό κάθε ανθρώπου που την γνωρίζει, ως πόλη αμιγούς κατοικίας, ένα καταπράσινο προάστιο και με ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο διαβίωσης, χάρις στις μονοκατοικίες ή διπλοκατοικίες που θυμίζουν μια άλλη όμορφή και νοσταλγική εποχή.
Ακριβώς αυτό που όλοι οι Παπαγιώτες θέλουμε ακόμη και σήμερα για τα σπίτια και την πόλη μας. Να μπορούμε να χαιρόμαστε το προάστιό μας, ανοίγοντας τα παράθυρα των σπιτιών μας και βλέποντας τον ήλιο και τον καταπράσινο Υμηττό μας.
Να μην μας κρύβει καμία τσιμεντένια τετραώροφη και πενταόροφη πλέον πολυκατοικία! Αυτά τα τόσο μικρά, αλλά και σημαντικά για όλους μας.
Να μην τεντώνουμε το κεφάλι μας για να δούμε τον καταγάλανο ουρανό που μας δίνεται απλόχερα.
Να μην γίνουμε μία μικρογραφία της υπόλοιπης Αθήνας…
Αλλά να συνεχίσουμε να είμαστε περήφανοι για τις αυλές, τις γειτονιές, τους ανθρώπους και την ξεχωριστή ταυτότητα του προαστίου μας, που ασφαλώς ξεκινά από την οικογένεια και τα σπίτια μας .
Το 2012 ψηφίστηκε ο Νέος Πολεοδομικός Κανονισμός σχετικά με το ύψος των κτιρίων και των δομήσιμων τετραγωνικών που δυστυχώς επιτρέπει την ανέγερση έως και πενταόροφων πολυκατοικιών . Η νυν δημοτική αρχή καμία απολύτως προσπάθεια δεν έκανε να εξαιρεθεί η πόλη μας από το νόμο αυτόν, όπως έκαναν οι δήμαρχοι, Φιλοθέης- Ψυχικού και Εκάλης. Έτσι καθημερινά παρατηρούμε να αναγείρονται ακαλαίσθητα , τάχα βιοκλιματικά κτίρια , πέντε ορόφων που καμία σχέση δεν έχουν με την πόλη μας!
Επειδή πρόλαβα να ζήσω τον Παπάγο ως κηπούπολη , να τον θυμάμαι και να τον νοσταλγώ, επειδή παρακολουθώ την τρομακτική ανέγερση πενταόροφων πολυκατοικιών και επειδή ο μόνος υποψήφιος δήμαρχος που δεσμεύτηκε ρητά ότι θα αγωνιστεί να εξαιρέσει την πόλη μας από το Νέο Πολεοδομικό Κανονισμό του 2012 και θα ασχοληθεί έμπρακτα με το πράσινο είναι ο κ. Δημήτρης Οικονόμου, στις επερχόμενες εκλογές της 8ης Οκτωβρίου, θα είμαι δίπλα του ως Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος, με το συνδυασμό Σύγχρονη Πολιτεία Παπάγου-Χολαργού.
Της Κωνσταντίνας Γρινιεζάκη
Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος
“Σύγχρονη Πολιτεία Παπάγου Χολαργού” με τον Δημήτρη Οικονόμου.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ να αναστρέψουμε την φθίνουσα πορεία του Δήμου μας!
Είναι Στο Χέρι Μας στις 8 Οκτωβρίου!
Ο Δήμος Παπάγου-Χολαργού απομακρύνεται με ταχύτητα από τα χαρακτηριστικά μιας πράσινης, βιώσιμης πόλης. Με την ταχεία ανοικοδόμηση πολυώροφων πολυκατοικιών, την συστηματική καταστροφή όσων νησίδων πρασίνου υπολείπονται και ένα κυκλοφοριακό κομφούζιο, ένα ήσυχο προάστειο στολίδι φυσικής ομορφιάς και ρυμοτομίας χάνει σταδιακά την φυσιογνωμία του. Χρειάζεται να αναστρέψουμε αυτήν την φθίνουσα πορεία.
Ούτε το 1% των πεζοδρομίων του Δήμου δεν ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές. Είναι ντροπή και σοκαριστικτό να υποβαθμίζεται συνέχεια η ασφαλής διέλευση των πεζών, αμαξιδίων ΑΜΕΑ και βρεφικών καροτσιών. Τα περισσότερα πεζοδρόμια είναι διαλυμένα ενώ βλέπουμε καθημερινά το αδιανόητο να αναγκάζεται ο πολίτης να περπατάει πλέον στον δρόμο. Απαιτούμε ευρύχωρα πεζοδρόμια με πλάτος τουλάχιστον 1,50 μέτρο. Την στιγμή που σε άλλους δήμους εγκαινιάζονται 3D διαβάσεις πεζών, η έξυπνες διαβάσεις με αισθητήρες, στον δήμο μας οι διαβάσεις πεζών είναι είτε ανύπαρκτες είτε ασυντήρητες ακόμα και σε κεντρικούς δημοσίους χώρους η σχολεία. Η οδική ασφάλεια εχει καταρρεύσει στον Δήμο μας. Η υπερβολική ταχύτητα είναι η υπ’αριθμόν ένα αιτία οδικών ατυχημάτων ενώ τρέμουμε να περάσουμε τον δρόμο με τα παιδιά μας. Χρειάζονται δρόμοι ήπιας κυκλοφορίας και ένα ανώτατα όριο ταχύτητας 30 χλμ./ την ώρα, όπως έχει εφαρμοστεί σε πολλούς άλλους ευρωπαϊκούς δήμους.
Οι προκλήσεις από την κλιματική αλλαγή σε μια πόλη στους πρόποδες του Υμηττού είναι τεράστιες για να αντιμετωπίσουμε καταστροφικές δασικές πυρκαγιές, πλημύρες, χιόνια. Απέναντι στην αδράνεια και στα αποσπασματικά έργα, η πόλη μας εχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ, από έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό, πρόληψης και προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή.
Η σημερινή Δημοτική Αρχή του κ. Αποστολόπουλου, είναι σε πλήρη αδράνεια, αδυνατεί να υλοποιήσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις. Ο σημερινός Δήμαρχος εχει δημιουργήσει ένα χάσμα εμπιστοσύνης με τους δημότες του, υιοθετώντας μια αυταρχική νοοτροπία κατεστημένου που δεν αφουγκράζεται τον πολίτη.
Το πρόγραμμα του Δημήτρη Οικονόμου Σύγχρονη Πολιτεία Παπάγου-Χολαργού έχει όραμα και καινοτόμες προτάσεις για να αναλάβει αυτό το δύσκολο έργο. Πλαισιώνεται από ικανά στελέχη με γνώση και εμπειρία. Είναι μια ιστορική ευκαιρία να αλλάξουμε την φθίνουσα πορεία της πόλης μας και να την μετατρέψουμε σε ένα Δήμο – Πρότυπο με τα χαρακτηριστικά μιας πράσινης, βιώσιμης πόλης. Είναι στο χέρι του κάθε πολίτη, στις 8 Οκτωβρίου, να δώσει ελπίδα και προοπτική σε αυτό το όραμα.
Γιώργος Κορκόβελος
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Παπάγου-Χολαργού
Διδάκτωρ οικονομολόγος, Πρ. Στέλεχος Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Στην περίοδο που διανύουμε, κατά την οποία παρατηρούνται ολοένα και περισσότερες ενδείξεις όχι μόνο της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής αλλά και της αυξημένης αποξένωσης του ανθρώπου από το φυσικό περιβάλλον, έχει πλέον καταστεί απαραίτητο να σχεδιάζουμε τις πόλεις και τους δημόσιους χώρους μας, καθώς και τις παρεμβάσεις μας σε αυτές, με πυξίδα τις διεθνείς βέλτιστες πρακτικές πολεοδομικής οργάνωσης με λύσεις που είναι βασισμένες στη φύση (nature-based solutions).
Ένα βασικό φαινόμενο που παρατηρείται σε πολλές πόλεις παγκοσμίως αλλά και για το οποίο υπάρχουν μελέτες που δείχνουν την ιδιαίτερα έντονη παρουσία του στη χώρα μας και ειδικά στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας και πολλών προαστίων της, είναι το φαινόμενο της αστικής «θερμικής νησίδας» (urban heat island). Οι ελληνικές πόλεις χαρακτηρίζονται από τη μη λειτουργική οργάνωση του αστικού χώρου, την πυκνή δόμηση με υψηλή θερμική μάζα (κτηριακή μάζα ανά μονάδα επιφάνειας), την έλλειψη χώρων πρασίνου καθώς και τα ακατάλληλα δομικά υλικά που συμβάλλουν στην ατμοσφαιρική ρύπανση και την αστική υπερθέρμανση, όπως η άσφαλτος, το ατσάλι και το γυαλί.
Ο δήμος μας παραδοσιακά έχει υπάρξει κηπούπολη και τείνει να χαρακτηρίζεται από άλση και χώρους πρασίνου, όμως τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει επιλογές και προωθηθεί ενέργειες υποβάθμισης αυτού του φυσικού πλούτου, που επιβαρύνουν όλους και ιδιαίτερα τους πιο ευάλωτους συμπολίτες μας, όπως η χρησιμοποίηση τεχνητού χλοοτάπητα σε περιοχές που κάποτε ευδοκιμούσε η φύση ή η τάση για απαλλοτρίωση πάρκων.
Αντ’ αυτού η επιστημονική κοινότητα προτείνει τα εξής μέτρα, τα οποία μια δημοτική αρχή οφείλει να λάβει υπόψη για τη βελτίωση των περιβαλλοντικών και κοινωνικών συνθηκών στο χώρο της:
1. Εφαρμογή λύσεων που βασίζονται στη φύση: οι λύσεις που βασίζονται στη φύση είναι ευέλικτες και προσιτές παρεμβάσεις για την ανθεκτικότητα στο κλίμα. Η στρατηγική επανεισαγωγή της φύσης μπορεί να μειώσει τις θερμοκρασίες, να βελτιώσει την ποιότητα του αέρα και να ενισχύσει τη βιοποικιλότητα.
2. Δημιουργία πιο διαπερατών επιφανειών: οι διαπερατές επιφάνειες, όπως το γυμνό ή φυτεμένο έδαφος, τείνουν να απορροφούν λιγότερη θερμότητα σε σύγκριση με αδιαπέραστες επιφάνειες όπως σκυρόδεμα ή άσφαλτος ή άλλα τεχνητά υλικά. Η αύξηση των διαπερατών επιφανειών και η διείσδυση του νερού στο έδαφος θα δροσίσει το περιβάλλον.
3. Χρησιμοποίηση κάθε δυνατού χώρου: περισσότερο από το ήμισυ του χώρου στις πόλεις (συμπεριλαμβανομένων των στεγών και των δρόμων) είναι ανοιχτός χώρος, παρέχοντας έναν μεγάλο καμβά για την ενίσχυση της ανθεκτικότητα στην υπερθέρμανση των πόλεων μας. Τα μέτρα μπορεί να περιλαμβάνουν πρασίνισμα προσόψεων κτιρίων, πράσινες στέγες ή χρήση λευκής βαφής για αλλαγή της ανακλαστικότητας των επιφανειών και τη μείωση της ποσότητας θερμότητας που απορροφάται από τον ήλιο.
4. Ίδρυση «δροσερών νησίδων»: Με τις πόλεις να διαμορφώνονται για συνθήκες καύσωνα κάθε καλοκαίρι, απαιτείται ένα δίκτυο χώρων δροσιάς στις πόλεις για να καταφύγουν οι άνθρωποι κατά τις ζεστές μέρες σε μια προσπάθεια να μειωθεί ο κίνδυνος για την υγεία από τον ζεστό καιρό.
*Η Μαργαρίτα Μανιάτη είναι Ειδική Σύμβουλος Βιώσιμης Ανάπτυξης & Κοινωνικής Καινοτομίας της Διοίκησης της ΔΕΗ Α.Ε., υποστηρίζοντας τον μετασχηματισμό βιωσιμότητας και την ατζέντα της Δίκαιης Μετάβασης για όλο τον Όμιλο ΔΕΗ.
Του Γιώργου Κορκόβελου -Οικονομολόγος PhD
Πρ. Στέλεχος Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Η Πλατεία-Πάρκο 28ης Οκτωβρίου “ΤΟ ΕΛΑΦΑΚΙ” γίνεται ΣΥΜΒΟΛΟ!!!
1. Σύμβολο για ‘πράσινες γειτονιές’ μέσα στον αστικό ιστό, με δενδρόφυτες πλατείες σύμφωνα με τα πρότυπα των κλιματικά ουδέτερων πόλεων και της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας. Σύμβολο προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος από την τσιμεντοποίηση, όπου οι κάτοικοι αγωνίζονται να προστατεύσουν την μεγαλύτερη καταπράσινη πλατεία-πάρκο στην περιοχή του Παπάγου, με 130 δένδρα, πεύκα, χαρουπιές, ευκαλύπτους και φοίνικες, τα περισσότερα ηλικίας 50 ετών και άνω.
2. Σύμβολο ενεργής συμμέτοχης των πολιτών στα κοινά, όπου απέναντι στην αδράνεια της σημερινής Δημοτικής Αρχής, οι ίδιοι οι κάτοικοι προτείνουν συγκεκριμένες εφικτές εναλλακτικές λύσεις για ανέγερση σχολείου στην περιοχή του Παπάγου.
3. Σύμβολο φιλειρηνικής έκφρασης απόψεων χωρίς αστυνομική βία. Οι κάτοικοι του Παπάγου δεν θέλουν ποτέ πια να ζήσουν την αδιανόητη, αδικαιολόγητη και απαράδεκτη αστυνομική βία στις 30 Ιουνίου, που έγινε μετά από μήνυση του Δημάρχου. Μια ενέργεια που πρόσβαλε την αξιοπρέπεια και το θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα τους στην ελευθερία έκφρασης, ιδιαίτερα όταν αυτό συνδέθηκε με την δίκαιη επίλυση προβλημάτων σχετικά με την Ποιότητα Ζωής στην Πόλη και την επάρκεια και διατήρηση αστικών Χώρων Πρασίνου.
4. Σύμβολο εμπιστοσύνης ανάμεσα στους πολίτες και τον Δήμαρχο τους, που πρέπει να βασίζεται σε ουσιαστικό και ειλικρινή διάλογο. Οι κάτοικοι θέλουν μια Δημοτική Αρχή που θα ακούει και θα σέβεται τον πολίτη.
5. Σύμβολο ανάπτυξης ανθρώπινων σχέσεων. Επιβεβαιώνεται και ενισχύεται καθημερινά στη πλατεία ‘το ΕΛΑΦΑΚΙ’, με μικρούς και μεγάλους να απολαμβάνουν τον ίσκιο των δένδρων, τα πλακόστρωτα μονοπάτια, τα παγκάκια, και τις κούνιες, η ανάγκη ενός κοινού τόπου συνάντησης που να συνδυάζει την χαλάρωση που προσφέρει το πράσινο με την ζεστασιά της επικοινωνίας, του συναπαντήματος και της αλληλεγγύης.
6. Σύμβολο Αλληλεγγύης στους πλέον ευάλωτους συνανθρώπους μας, όπως αυτές τις ημέρες με την συλλογή προϊόντων καθημερινά στην πλατεία για τους δοκιμαζόμενους κατοίκους της Θεσσαλίας.
Η πλατεία/πάρκο “ΤΟ ΕΛΑΦΑΚΙ” εκτός από ένα στολίδι φυσικής ομορφιάς είναι ένα ζωντανό κομμάτι στην περιοχή άνω Παπάγου όπου οι κάτοικοι ανταμώνουνε, γνωρίζονται, συζητάνε και εκδηλώνουνε όταν χρειάζεται την αλληλεγγύη τους.
Οι φίλες και οι φίλοι της Πλατείας-Πάρκου 28ης Οκτωβρίου “ΤΟ ΕΛΑΦΑΚΙ” (Αργυροκάστρου και Παναγιώτου, στην περιοχή Άνω Παπάγου), σε συντονισμό με τον Ερυθρό Σταυρό, παράρτημα Παπάγου-Χολαργού, έχουν καλέσει όλους τους κατοίκους του δήμου Παπάγου-Χολαργού σε μια εκδήλωση αλληλεγγύης και συμπαράστασης για τους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας την Κυριακή 1 Οκτωβρίου, μεταξύ 17.00 και 20.00.
Η συνάντηση αυτή οργανώνεται με την συλλογική προσφορά των κατοίκων της περιοχής, με φαγητό και ποτό. Τα προϊόντα που έχουν συλλεχτεί θα παραδοθούν στον Ερυθρό Σταυρό, παράρτημα Παπάγου-Χολαργού, ενώ όλοι οι συνδυασμοί και όλοι οι υποψήφιοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι έχουν καλεστεί στην εκ-δήλωση.
Γιώργος Κορκόβελος
Χείμαρροι και φυσικές πηγές νερού σε όλο το βουνό
Ο Υμηττός δε χαρακτηρίζεται από αφθονία νερών, λόγω της φύσης και της διάταξης των πετρωμάτων του, που δε βοηθούν στην αποθήκευση νερού.
Λόγω των μεγάλων κλίσεων του εδάφους, πολυάριθμοι χείμαρροι διαρρέουν τις πλαγιές του βουνού, με σημαντικότερους τον Ηριδανό, το Κακόρεμα, τη Χαλιδού και τον Ντούκα.
Ο Ηριδανός τροφοδοτούσε, μαζί με άλλους χειμάρρους, τον ποταμό Ιλισό, που έρρεε παράλληλα προς τις δυτικές πλαγιές του Υμηττού και του οποίου η κοίτη στις μέρες μας έχει καλυφθεί.
Οι πηγές του Ιλισού προσδιορίζονται πιθανότατα στην περιοχή της πηγής που υπάρχει στην Αγία Ελεούσα του Δήμου Παπάγου-Χολαργού.
Άλλες πηγές υπάρχουν χαμηλά στον Υμηττό, στις περιοχές από την Καισαριανή μέχρι τον Καρέα.
Πιο γνωστές είναι η πηγή της Καλοπούλας, που στην αρχαιότητα ονομαζόταν «Κύλλου Πήρα», και η πηγή της Μονής Καισαριανής, που στα χρόνια της Τουρκοκρατίας πήρε το όνομα «Κοτς Μπασί», το οποίο σημαίνει κεφαλή κριού, από το σχήμα του μαρμάρινου κρουνού της.Τα νερά των πηγών αυτών έχουν χαρακτηριστεί μη πόσιμα.
Κορυφαίο υδάτινο στοιχείο υψηλής περιβαλλοντικής σημασίας αποτελεί η Λίμνη της Βουλιαγμένης που βρίσκεται στο νότιο άκρο του Υμηττού, κοντά στη θάλασσα.
Είναι μια φυσική υφάλμυρη λίμνη με ιαματικές ιδιότητες. Τα νερά της προέρχονται από βάθος 50 με 100 μέτρα και έχουν θερμοκρασία από 22°C μέχρι 29°C, υποδεικνύοντας ότι σε κάποιο βάθος επικοινωνεί με το ηφαιστειακό τόξο του Αιγαίου. Επίσης, η λίμνη τροφοδοτείται από μια πηγή γλυκού νερού σε βάθος 17 μέτρων. Στη λίμνη καταλήγει ένα υπόγειο σπήλαιο που επικοινωνεί με τη θάλασσα με διάφορες στοές.
Η περιοχή έχει ανακηρυχθεί φυσικό μνημείο και έχει καταλογογραφηθεί ως προστατευόμενη τοποθεσία του δικτύου Natura 2000 με κωδικό GR3000006. Επιπλέον, χαρακτηρίστηκε ως Τόπος Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους.
Πηγή: https://spay.gr/
Ανάγκη για έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό, πρόληψης και προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή για να θωρακιστεί ο Δήμος μας από τα ακραία καιρικά φαινόμενα
Οι τραγικές εικόνες της Θεσσαλίας μας ευαισθητοποιούν ακόμα περισσότερο ότι η κλιματική κρίση με τα ακραία, πρωτόγνωρα καιρικά φαινόμενα αποτελεί τεράστια απειλή για την πόλη, το ίδιο μας το σπίτι και την ζωή μας. Αποτελεί πλέον, μέρος της καθημερινότητας μας που έχει εμπεδωθεί με τον πιο βίαιο και καταστροφικό τρόπο. Ο Δήμος μας, που απλώνεται στους πρόποδες του Υμηττού, εχει ιδιαίτερη γεωμορφολογία και χαρακτηριστικά που αποτελούν όχι μόνο πηγή φυσικής ομορφιάς και ποιότητας ζωής, αλλά και τρομακτικών κινδύνων. Το διαπιστώνουμε δυστυχώς με τις καταστροφικές δασικές πυρκαγιές, τις πλημύρες, τα χιόνια.
Η σημερινή Δημοτική Αρχή απέτυχε να υλοποιήσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο προστασίας των πολιτών και της περιουσίας τους. Απέναντι στην αδράνεια και στα αποσπασματικα έργα, η πόλη μας εχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ, από έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό, πρόληψης και προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή.
Απαιτούνται άμεσα δράσεις προσαρμογής, για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών, ώστε να προλαμβάνονται οι δυσμενείς επιδράσεις της κλιματικής κρίσης και να αποτρέπονται ή να ελαχιστοποιούνται οι ζημίες. Ο συνδυασμός Σύγχρονη Πολιτεία με τον Δημήτρη Οικονόμου πλαισιώνεται από ικανά στελέχη με γνώση και εμπειρία που έχουν επεξεργαστεί δράσεις για την ενίσχυση των υφιστάμενων υποδομών και την ανάπτυξη μηχανισμών πολιτικής προστασίας. Ενδεικτικά, χρειάζεται άμεσα,
· Επιστημονική συνδρομή για να εντοπιστούν και να ενισχυθούν οι ευάλωτες υποδομές και η αντοχή τους, να οροθετηθούν και προστατευτούν τα ρέματα με νέα τεχνικά έργα ανάσχεσης των πλημμυρικών φαινομένων, να ενισχυθούν οι αντιπλημμυρικοί μηχανισμοί, να καταγραφούν πλήρως τα υφιστάμενα δίκτυα ομβρίων υδάτων, να εξασφαλιστεί η διανοίξη-συντηρήση φρεατίων ομβρίων υδάτων του οδικού δικτύου.
· Βελτίωση στις υποδομές πρόληψης και αντιπυρικής προστασίας με την εξασφάλιση επάρκειας σε κρουνούς υδροληψίας για πυρόσβεση τοποθετημένοι στα όριά του δήμου με τον Υμηττό, επαρκής προετοιμασία με την ουσιαστική αναβάθμιση του εθελοντισμού δασοπροστασίας, καθώς και με σύγχρονα εργαλεία για τον εντοπισμό και την καταπολέμηση των πυρκαγιών (drones).
· Παράλληλα, χρειάζεται συντονισμένη δράση από κοινού με την περιφέρεια τις εθνικές αρχές, με άλλους δήμους καθώς και σύνδεση της τοπικής δράσης με στοχευμένες ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες.
Στις 8 Οκτωβρίου, με τον Δημήτρη Οικονόμου, η πόλη μας γυρίζει νέα σελίδα με στόχο να γίνει πρότυπο πόλης, ανθεκτική στην κλιματική κρίση.
Γιώργος Κορκόβελος, υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την Σύγχρονη Πολιτεία Παπάγου-Χολαργού
Κάποιες σκέψεις για την πυρασφάλεια βγαλμένες μέσα από την Ιστορία, την παράδοση και την εμπειρία: Το κυπαρίσσι.
Δρ. Γεωργία Χρυσούλη
Ιστορικός Αρχαιολόγος,
Ιστορικός και Θεωρητικός Τέχνης και Κινηματογράφου, PhD, MA, Πτυχ.
(University of Essex, UK/ Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΚΠΑ
Με το καλοκαίρι να φτάνει στο τέλος του, συγκλονιζόμαστε για μία ακόμη φορά από πυρκαγιές στην Ελλάδα μας και τις καταστροφικές επιπτώσεις τους στο φυσικό περιβάλλον, την πανίδα και την χλωρίδα, με τη φωτιά να κατακαίει εθνικούς δρυμούς και άλλες δασικές περιοχές της χώρας. Θρηνούμε τους δύο πιλότους μας που έχασαν την ζωή τους στο καθήκον με την πτώση του Canadair κατά τη διάρκεια πυρόσβεσης και πονάμε με τους τραγικούς θανάτους συμπολιτών μας και άλλων συνανθρώπων μας που χάθηκαν μέσα στις φλόγες. Είδαμε ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, την Ιερά Μονή Οσίου Λουκά στη Βοιωτία, σε κίνδυνο να καταστραφεί ολοσχερώς από τη φωτιά, όπως και ιδιωτικές περιουσίες, συχνά κόπους μίας ζωής, να χάνονται σε μία στιγμή και να γίνονται στάχτες κι αποκαΐδια. Η φωτιά εισέβαλε μέχρι και σε προστατευμένες και φυλασσόμενες στρατιωτικές εγκαταστάσεις, όπως την αποθήκη πυρομαχικών στην Αγχίαλο, όπου σημειώθηκαν ισχυρές εκρήξεις, κοντά στη δεύτερη πιό σημαντική αεροπορική βάση της χώρας μας, την 111 Πτέρυγα Μάχης με τα F16 αεροσκάφη. Τερματίζει άραγε η πύρινη λαίλαπα για φέτος ή έπεται συνέχεια; Γιατί να συμβαίνουν αυτά, τί φταίει, ποιός φταίει, η κρατική λειτουργία, όσοι θυσιάζουν τη ζωή στο βωμό του χρήματος, όσοι δεν μαθαίνουν από τα λάθη, η κλιματική αλλαγή ή κρίση; Αυτά τα ερωτήματα και οι πιθανές απαντήσεις τους συνθλίβουν το νού και την ψυχή μας, καθώς αντικρίζουμε το θάνατο μέσα στα απομεινάρια από τις φλόγες.
Ζούμε τον πύρινο εφιάλτη στην Ελλάδα μας κάθε χρόνο το καλοκαίρι, το οποίο έρχεται με όλο και μεγαλύτερη ένταση και διάρκεια και αυτό είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι αποτέλεσμα κλιματικής αλλαγής ή κρίσης και η γή μας έχει περάσει πολλές ακραίες κλιματικές αλλαγές στην ιστορία της, όπως για παράδειγμα οι διάφορες παγετωνικές περίοδοι. Αυτή τη στιγμή η γή μας διανύει μία μεσοπαγετωνική περίοδο. Ο σύγχρονος άνθρωπος με τις δραστηριότητές του έχει προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στο περιβάλλον, και έχει την μέγιστη ευθύνη να το προστατεύσει για να είναι βιώσιμο. Ζούμε μία κλιματική κρίση ως αποτέλεσμα κυρίως των ανεξέλεγκτων παρεμβάσεών μας στο φυσικό περιβάλλον, πιθανώς υπάρχουν κι άλλα αίτια, όπως οι αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο της γής, που ερευνώνται και θα αξιολογηθούν μακροπρόθεσμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κλιματική κρίση πρέπει να αποτελεί την βασική δικαιολογία να αποσείσουμε τις ευθύνες που έχουμε να προστατεύσουμε το περιβάλλον, καθώς και να προλαμβάνουμε τις καταστροφές και κυρίως τους θανάτους. Η πλέον λυπηρή διαπίστωση μάλιστα για την πορεία της ανθρωπότητας και τις πολιτισμικές αξίες της είναι, όταν η περιβαλλοντική καταστροφή με τις θανατηφόρες συνέπειές της οφείλεται σε δόλο και στην εγκληματική υπερίσχυση του κέρδους απέναντι σε καθετί ζωτικό.
Στα σχεδόν 20 χρόνια μου στο Ηνωμένο Βασίλειο έζησα κυρίως έντονες καταιγίδες και χιονοθύελλες με επακόλουθες πλημμύρες και αποκλεισμούς από τα χιόνια, κυρίως στη Σκωτία, εκεί δεν έχω ζήσει πυρκαγιές, το ψυχρό και υγρό κλίμα δεν τις ευνοεί. Δεν είχαμε εώς τώρα μήνυμα στο κινητό μας τηλέφωνο, όπως εδώ από το 112, σε περίπτωση κινδύνου από ακραία φαινόμενα, για να προστατέψει ο καθένας τον εαυτό του, αυτό έχει ενεργοποιηθεί εκεί τους τελευταίους μήνες ως ένα επιπλέον εργαλείο ενός γενικά αξιόπιστου κρατικού μηχανισμού, ένα μέτρο οπωσδήποτε χρήσιμο, άλλα που κατά τη γνώμη μου μεταθέτει την ευθύνη προστασίας κυρίως στον πολίτη και την αποσείει από την πολιτεία. Η ευθύνη για την προστασία μας και την επίλυση των προβλημάτων, όταν αντιμετωπίζουμε τέτοια φαινόμενα και καταστάσεις, στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι κυρίως και πρωτίστως θέμα των αντίστοιχων κρατικών υπηρεσιών, που γενικά λειτουργούν εύρυθμα και αποτελεσματικά, των Δήμων, των Περιφερειών και σε ακραίες, έκτακτες περιπτώσεις των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και των Σωμάτων Ασφαλείας, και δευτερευόντως της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και προσωπικά του κάθε πολίτη. Όταν πάρα πολλές φορές έχω βρεθεί στη Σκωτία το χειμώνα με χιόνι ύψους σχεδόν ενάμισι μέτρου στον κήπο μας το πρωί, περπατούσα για την εργασία μου στο πανεπιστήμιο, όπως πάντοτε, χωρίς κανένα πρόβλημα, ο Δήμος προβλέπει για να είναι οι δρόμοι ανοιχτοί και τα πεζοδρόμια καθαρά. Όλοι γνωρίζουν τί περιμένουμε κάθε χρόνο τέτοια εποχή, δεν χρειάζεται να ζήσουμε την καταστροφή και τον θάνατο.
Ο υποψήφιος δήμαρχός μας στον Δήμο Παπάγου-Χολαργού, ο γιατρός, χειρούργος οδοντίατρος Δημήτρης Οικονόμου, έχει μακρόχρονη ενασχόληση με τα κοινά από θέσεις ευθύνης που ανέλαβε ως πρώτος πάντα δημοτικός σύμβουλος, έχει διαχειριστεί καθημερινά ζητήματα των πολιτών και έχει γνώση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο Δήμος μας. Γύρω του τώρα έχουμε συγκεντρωθεί μία ομάδα ανθρώπων της επιλογής του, συνεργάτες με όραμα, κοινές αξίες και υψηλούς στόχους που είμαστε καταρτισμένοι και έμπειροι η καθεμία και ο καθένας στον τομέα του και θέλουμε όλοι μαζί να κάνουμε την πόλη μας υπόδειγμα κατοικίας και κοινωνικής ζωής. Σ΄αυτή την ομάδα υπάρχουν στελέχη με ειδικές γνώσεις στην ανάδειξη και προστασία του περιβάλλοντος, την πρόβλεψη καταστροφών και την ασφάλεια των πολιτών σε έκτακτες συνθήκες. Αν και η ειδικότητά μου είναι στους τομείς του πολιτισμού και της εκπαίδευσης, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες γνώσεις σχετικές με την πυρασφάλεια που πηγάζουν από την δική μου επιστήμη, τη γνώση και εμπειρία μου πάντοτε στα πλαίσια της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας.
Το γνωστό μας κυπαρίσσι (Cupressus sempervirens), δασικό είδος της Ελλάδας και της μεσογειακής λεκάνης γενικότερα, το οποίο συναντάται όμως και σε άλλες περιοχές της γής, είναι ένα δένδρο αειθαλές με χαρακτηριστική κωνική μορφή και πολύ καλή ποιότητα ξύλου, αρωματικού και με ξεχωριστές φαρμακευτικές ιδιότητες, που έχει σχετικά γρήγορο ρυθμό ανάπτυξης, φτάνει άνετα σε ύψος πάνω από τα 25 εώς τα 35 μέτρα περίπου, πολλαπλασιάζεται εύκολα και είναι ιδιαίτερα μακρόβιο με πολλές αναφορές για δέντρα ηλικίας άνω των 1000 ετών, ενώ το γηραιότερο καταγεγραμμένο κυπαρίσσι βρίσκεται στο Ιράν και είναι ηλικίας άνω των 4000 ετών. Σημαντικό χαρακτηριστικό του δέντρου αυτού είναι η εντυπωσιακή προσαρμογή του στο μεσογειακό κλίμα, αφού αναπτύσσεται σχεδόν σε κάθε έδαφος και είναι ανθεκτικό τόσο στον παγετό, όσο και στην ξηρασία και δύναται να αναπτυχθεί σε διάφορες περιβαλλοντικές συνθήκες, από αυτές των υπο-αλπικών οικοσυστημάτων μέχρι ακόμη και αυτές που επικρατούν μέσα σε κοίτες εποχικών χειμάρρων.
Το κυπαρίσσι κατείχε ιδιαίτερη σημασία στους πολιτισμούς αρκετών λαών της αρχαιότητας και την παράδοσή τους. Το κυπαρίσσι στο Ιράν συνδέεται με την θρησκεία του Ζωροάστρη, αποτελεί σύμβολο αντίστασης και αντοχής ενάντια στο σκοτάδι και στο ψύχος, αντιπροσωπεύει την μακροζωϊα και την αιωνιότητα και έπαιζε σημαντικό ρόλο στις λατρευτικές τελετές των Ζωροαστρών. Η κοπή του κυπαρισσιού από κάποιον άνθρωπο θεωρούνταν ολέθρια για αυτόν ενέργεια, όπως πηγάζει από την ιρανική παράδοση και προκύπτει από ιστορικές και λογοτεχνικές πηγές, παρομοιάζονταν με την καταστροφή της τύχης του και άνοιγε τον δρόμο για την είσοδο της κακοτυχίας και της αρρώστιας στη ζωή του. Το κυπαρίσσι έχει αποτελέσει την κύρια επιλογή δέντρου στην διαμόρφωση των φημισμένων περσικών κήπων και της φιλοσοφίας του σχεδιασμού τους ως επίγειου παραδείσου που επηρέασε την δημιουργία κήπων από την Ανδαλουσία εώς την Ινδία και ακόμη παραπέρα.
Στην αρχαία Ελλάδα το κυπαρίσσι σχετίζονταν με τον θάνατο και τον κάτω κόσμο, αντίληψη που πιθανώς προέκυψε από το δεδομένο ότι, άν το δέντρο κοπεί σύριζα, αδυνατεί να αναγεννηθεί. Τα κλαδιά του κυπαρισσιού συνηθίζονταν να χρησιμοποιούνται στην κατασκευή στεφάνων που στόλιζαν τα αγάλματα του Άδη/Πλούτωνα, του θεού άρχοντα του κάτω κόσμου, και το δέντρο αποτελούσε σύμβολο πένθους, ο ποιητής Οβίδιος μάλιστα καταγράφει στην Μεταμόρφωση τον μύθο του Κυπάρισσου, που εξηγεί αυτή την σχέση του κυπαρισσιού με το θρήνο και το πένθος. Στην αρχαία Ελληνική μυθολογία το κυπαρίσσι συνδέονταν επίσης με την Άρτεμη και την Εκάτη, θεά που σχετίζονταν με την μαγεία, το φώς, τις εισόδους, τα σταυροδρόμια, τα φαρμακευτικά και δηλητηριώδη βότανα και τη νεκρομαντεία και ήταν στενά συνδεδεμένη με τα Ελευσίνεια Μυστήρια. Το κυπαρίσσι χρησιμοποιούνταν εκτενώς από τους αρχαίους Έλληνες σε νεκρικές τελετές για να απολυμαίνεται ο αέρας κατά την αποτέφρωση των νεκρών, αλλά και οι αρχαίοι Ρωμαίοι το χρησιμοποιούσαν ποικιλοτρόπως στις αντίστοιχες τελετές τους.
Στην Ιουδαϊκή παράδοση το κυπαρίσσι λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκε στην κατασκευή της Κιβωτού του Νώε και του Ναού του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ λόγω της ανθεκτικότητάς του, ενώ συναντάται επίσης σε βιβλικά χωρία μεταφορικά ή ιδιωματικά, όπου αναφέρεται το σχήμα του σε σχέση με την ευθυτένεια και η αειθαλής φύση του συγκρινόμενη με την αιώνια ομορφιά και την δυνατή υγεία. Το κυπαρίσσι φυτεύεται εκτενώς στα σύγχρονα νεκροταφεία στο Ισραήλ, όπου λειτουργεί ως σύμβολο, αφού το σχήμα του παρομοιάζεται με αυτό του κεριού και η αειθαλής πράσινη όψη του αντικατοπτρίζει την αθανασία της ψυχής.
Το κυπαρίσσι λοιπόν ήταν και σε αρκετές περιπτώσεις εξακολουθεί να είναι πολύ δημοφιλές για τις αισθητικές, καλλωπιστικές του δυνατότητες, τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, αλλά και τις συμβολικές του σημασίες, εκφράσεις και ερμηνείες στην Ιστορία και την παράδοση και όλες αυτές οι παράμετροι σχετίζονται άρρηκτα με αυτό στο οποίο θα ήθελα να σας επιστήσω την προσοχή παρακάτω. Πόσοι από εμάς γνωρίζουμε τη χρήση του κυπαρισσιού ως ένα ρεαλιστικό, οικολογικό και οικονομικό αντιπυρικό μέσο;
Αυτό ήταν ευρύτερα γνωστό από την αρχαιότητα στους πολιτισμούς που ανέφερα προηγουμένως. Οι αρχαίοι Έλληνες, όπως και άλλοι λαοί της Μεσογείου και της Ανατολής, χρησιμοποιούσαν τα κυπαρίσσια για τη δημιουργία φυσικών, αντιπυρικών ζωνών. Γνώριζαν ότι τα δέντρα αυτά δύσκολα καίγονται και γι΄αυτό τον λόγο φύτευαν γύρω από τις πόλεις πυκνές συστάδες από κυπαρίσσια, έτσι ώστε σε περίπτωση πυρκαγιάς να εμποδίζεται η πτήση από τις καύτρες, πολλές φορές διπλές, τριπλές ή και τετραπλές συστάδες ως ένα είδος φυσικού τοίχους προστασίας από τη φωτιά. Τα κυπαρίσσια έχουν ρίζες που εισχωρούν πολύ βαθιά στο έδαφος και συγκρατούν μεγάλες ποσότητες νερού, η πυκνή σκιά τους αποτρέπει την ανάπτυξη υποόροφης βλάστησης, ενώ ο πυκνός τους βελονοτάπητας δεν ξεραίνεται εύκολα, έχει χαμηλότερη αναλογία οξυγόνου προς την καύσιμη ύλη απ΄ότι εκείνος των πεύκων και συνεπώς καίγεται δυσκολότερα.
Τα πεύκα συνήθιζαν να τα χρησιμοποιούν κυρίως οι αρχαίοι Ρωμαίοι στην καθημερινότητά τους για ξυλεία στις κατασκευές, αλλά και ως καύσιμη ύλη, και αυτοί τα εισήγαγαν ευρέως στις περιοχές της Ανατολής. Οι Ρωμαίοι συνήθιζαν όμως να αξιοποιούν τα πεύκα και στο πλαίσιο στρατιωτικής τακτικής, δηλαδή του να καίνε δάση, για να υποτάξουν και να ελέγξουν τον αντιφρονούντα πληθυσμό. Έκοβαν μάλιστα τα κυπαρίσσια και στη θέση τους φύτευαν εύφλεκτα πεύκα γύρω από τις πόλεις και τα χωριά, έτσι ώστε σε περίπτωση επανάστασης των υποδούλων πληθυσμών να βάλουν φωτιά στα δέντρα, για να καεί ο οικισμός και να κατασταλεί η εξέγερση. Τα πεύκα, όταν πάρουν φωτιά, μεταδίδουν με ταχύτατο ρυθμό την πυρκαγιά λόγω των εκρήξεων των κουκουναριών και την πτήση από τις καύτρες, ενώ και σε περιόδους έντονου καύσωνα, είναι δυνατόν να υποστούν αυτανάφλεξη.
Η συνήθεια των αρχαίων Ελλήνων να φυτεύουν συστάδες από κυπαρίσσια στις νεκροπόλεις που βρίσκονταν εκτός των τειχών μακρυά από τους οικισμούς, εξυπηρετούσε τους κατοίκους με τη δημιουργία διόδων εξόδου και διαφυγής σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης από πυρκαγιά, αφού τα κυπαρίσσια σχημάτιζαν ένα είδος φυσικού, προστατευμένου διαδρόμου, απ΄όπου μπορούσαν να φύγουν οι πολιορκημένοι, όταν οι εχθροί έκαιγαν τα δάση και τις καλλιέργειες γύρω από τις πόλεις και τα χωριά. Η παράδοση αυτή μάλιστα να φυτεύονται κυπαρίσσια στις νεκροπόλεις, συνεχίστηκε και στα χριστιανικά κοιμητήρια, αν και αργότερα οι λόγοι που σχετίζονταν με την πολιορκία και τον εμπρησμό για την υποταγή του πληθυσμού από τους Ρωμαίους εξέλειπαν και επομένως ξεχάστηκαν.
Το κυπαρίσσι έχει και μία ακόμη πρακτική χρησιμότητα, συναφή με την αντιπυρική, αυτή του ανεμοφράχτη που είναι συγχρόνως και ηχητική ασπίδα. Στην Κύπρο μάλιστα, όπου κατοικούσαν πολλοί Εβραίοι στο παρελθόν και διατηρούσαν μεγάλα τσιφλίκια, χρησιμοποιούσαν ευρέως τα κυπαρίσσια για να προστατεύουν τις καλλιέργειές τους. Οι Εβραίοι τσιφλικάδες φυτεύαν πολλαπλές συστάδες κυπαρισσιών γύρω από τα χωράφια τους και με τον τρόπο αυτό θωράκιζαν την παραγωγή τους από τους ανέμους, αλλά και τη μετάδοση ασθενειών, αφού εξαιτίας του ανεμοφράχτη που σχημάτιζαν τα κυπαρίσσια, αν αρρώσταινε μία καλλιέργεια, η μεταφορά της ασθένειας σε μία άλλη μέσω των ανέμων ήταν πιo δύσκολη.
Σε μία συζήτηση που είχα με έναν Ισπανό συνάδελφο, επισκέπτη στο πανεπιστήμιό μου ένα καλοκαίρι στη Σκωτία παλαιότερα, μάλιστα εκείνες τις ημέρες παρακολουθούσαμε το BBC να έχει, όπως δυστυχώς σχεδόν κάθε καλοκαίρι, πρώτο θέμα φωτιές στην Ελλάδα, μου επέστησε την προσοχή σ΄ ένα ενδιαφέρον περιστατικό στη χώρα του και από περιέργεια το ερεύνησα. Τον Ιούλιο του 2012 μία φοβερή πυρκαγιά στο χωριό Αντίλλα στην επαρχία της Βαλένθια στην Ισπανία έκαψε 20000 εκτάρια δασικής έκτασης. Μέσα σ΄αυτή την τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή, μία ομάδα 946 κυπαρισσιών, περίπου 22 ετών, επέζησε από την πυρκαγιά, ενώ μόλις 12 κυπαρίσσια κάηκαν. Τα κυπαρίσσια στην Αντίλλα είχαν φυτευτεί στα πλαίσια του CypFire European project που εξετάζει μεταξύ άλλων την αξιοποίηση του κυπαρισσιού στο πλαίσιο μιας οικολογικής αντιπυρικής προσέγγισης και πρόσφατα έχουν δημοσιευθεί επιστημονικά δεδομένα από διάφορες περιοχές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα.
Η Ιστορία και η παράδοση, όπως είδαμε, μας έχει δείξει το δρόμο από την αρχαιότητα, προσωπικά δεν εξεπλάγην από την σχετική αντιπυρική έρευνα για το κυπαρίσσι, δεν γνωρίζω αν οι ερευνητές ήξεραν, όσα ιστορικά στοιχεία σας προανέφερα ή έπραξαν βασισμένοι αποκλειστικά στην επιστήμη τους. Πρέπει κατά τη γνώμη μου, όποτε είναι δυνατόν, να αξιοποιούμε τη γνώση και την εμπειρία του παρελθόντος και με μία διεπιστημονική προσέγγιση και συνεργασία, όπου είναι εφικτό, να χρησιμοποιούμε τις σύγχρονες επιστήμες για να προάγουμε την σχετική έρευνα και τεχνογνωσία, έτσι ώστε να δώσουμε λύσεις σε προβλήματα του παρόντος, όπως αυτό της πυρασφάλειας, και να προστατεύσουμε το μέλλον του πλανήτη μας και το δικό μας. Αρκεί να έχουμε το μυαλό μας ανοιχτό.
Βιβλιογραφία/Ιστότοποι:
Gil, Joaquin. “The curious case of Valencia’s flameproof cypresses.” El Pais, August 14, 2012. Accessed August 6, 2023.
https://english.elpais.com/elpais/2012/08/14/inenglish/1344943477_469339.html
Ξανθόπουλος, Γαβριήλ, Ντούλης, Ανδρέας. «Το κυπαρίσσι και οι δασικές πυρκαγιές: γνώσεις, υποθέσεις και νέες ερευνητικές προσεγγίσεις.» Accessed August 7, 2023.
Το κυπαρίσσι και οι δασικές πυρκαγιές: γνώσεις, υποθέσεις και νέες ερευνητικές προσεγγίσεις
Panconesi, Alberto. The cypress from myth to future. Ed. Centro Promozione Pubblicità, 2007.
Γράφει ο Πλάκας Αθανάσιος…
Γεννήθηκα το 1970, στο Παγκράτι. Κάποια στιγμή στα τέλη της δεκαετίας του 80′ είχα δύο φίλους στην περιοχή του Παπάγου.
Μου λέγανε” Έλα να δεις την περιοχή μας” Όταν ήρθα και είδα την πρώτη φορά τον Παπάγο εκείνα τα χρόνια μαγεύτηκα. Ανέβηκα την Αργυροκάστρου ,πήρα την Μακεδονίας, πήγα στα στενά. Κάποια στιγμή πήγα στο Άλσος Χολαργού, συνέχισα, πήγα στη Φανερωμένης .Η Φανερωμένης τη δεκαετία του 90′ ήταν ένας από τους ομορφότερους δρόμους της Αθήνας. Ειχε πολλές μονοκατοικίες, με δέντρα και λουλούδια.
Συνέχισα έφτασα μέχρι το βουνό. Ήταν καταπράσινη περιοχή με ωραίους ανθρώπους, γεμάτη δέντρα,γεμάτη λουλούδια ,γεμάτη ζωντάνια. Αποφάσισα ότι θέλω να μείνω σε αυτή την περιοχή.Λίγα χρόνια μετά βρήκα δουλειά στην περιοχή, και είχα την τύχη να γνωρίσω τους ανθρώπους της περιοχής καλύτερα, και να περπατήσω καθημερινά τα στενά.
Ήταν δύσκολο να πιστέψει κάποιος ότι αυτή η περιοχή είναι τόσο κοντά στο κέντρο της Αθήνας.
Τα τελευταία χρόνια και κυρίως μετά τους δύο τελευταίους χιονιάδες που έπληξαν την Αθήνα,το μαγευτικό αυτό σκηνικό έχει αλλάξει πολύ. Πάρα πολλά ξερά και κομμένα δέντρα.
Πολλά δέντρα με τσακισμένα και ξερά κλαδιά.Ξεκίνησα από το τέννις στην Ιωνίας, όπου είδα πολλά κομμένα δέντρα,και κάποια λίγα νεοφυτέμενα δέντρα, δυστυχώς ξερά.
Προφανώς οι υπεύθυνοι δεν σκέφτηκαν πως θα χρειάζονταν πότισμα.Συνεχίζοντας την Ιωνίας το σκηνικό ήταν ίδιο,ο δρόμος είχε αρκετά ξεραμένα μικρά δεντράκια.Στην Πίνδου τα κομμένα -ξεραμένα δέντρα ήταν δεκάδες,και τα ελάχιστα νεοφυτεμένα δέντρα ξερά και απότιστα.Το ίδιο στη Μακεδονίας,στη Καραθανάση και στα κάθετα στενά.Τα κομμένα ξεραμένα δέντρα ήταν ακόμη περισσότερα.
Εφτασα στον Χολαργό,στο άλσος του Χολαργού και γύρω -γύρω απ’ αυτό δεκάδες ξερά κομμένα δέντρα και κάποια ελάχιστα μικρά νεοφυτεμένα.Το ίδιο σκηνικό είναι σχεδόν σε όλες τις πλατείες του δήμου.
Τα νεοφυτεμένα δέντρα είναι πολύ λιγότερα απ’ αυτά που έχουν κοπεί, ενώ τα μισά είναι ξερά επειδή δεν ποτίστηκαν τους καλοκαιρινούς μήνες του 2023.
Παράλληλα όλα τα νέα έργα του δήμου, παιδικές χαρές, σχολεία , αναπλάσεις, αυτά που έχουν που έχουν γίνει και θα γίνουν όλα μειώνουν σημαντικά το πράσινο του δήμου.
Είναι καιρός να αλλάξει αυτό το σκηνικό!Με τον Δημήτρη Οικονόμου δήμαρχο θα επανέλθει ο δήμος τόσο πράσινος και όμορφος όσο ήταν.
Θα γεμίσει μικρά πάρκα τσέπης,ο κόσμος θα κυκλοφορεί με χαμόγελο στα χείλη,και οι άλλοι δήμοι θα ζηλεύουν την ομορφιά της πόλης μας.Το ελαφάκι θα γίνει η καλύτερη πλατεία της Αθήνας!
“ΜΗΠΩΣ Ο ΤΩΡΙΝΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ”
ΠΛΑΚΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΙΑΣΜΟ ΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για την κίνηση κατοίκων
του Άνω Παπάγου για την τσιμεντοποίηση της Πλατείας Φλωρίνης από το Δήμο
Παπάγου-Χολαργού.
Ο Δήμος μετά την απόφαση καταστροφής της Πλατείας 28ης Οκτωβρίου, έχει
ξεκινήσει μία απαράδεκτη περιβαλλοντικά «ανακαίνιση» στην Πλατεία
Φλωρίνης.
Για το λόγο περίοικοι της πλατείας και κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής
του Άνω Παπάγου αποφάσισαν να αντιδράσουν στα πλαίσια της νομιμότητας
και να αναλάβουν πρωτοβουλία ανακοπής των αποφάσεων του Δήμου.
Έχουμε κατασκευάσει για το σκοπό αυτό την ιστοσελίδα
https://save-papagos-squares.gr/, όπου μπορείτε να βρείτε περισσότερα
στοιχεία για την κίνησή μας.